Op 15 november ben ik verhuisd naar mijn nieuwe (verbouwde) huis, maar dat betekende ook dat ik toen internetloos werd. Verdomd moeilijk/onmogelijk om een blog bij te houden zonder internet. Ik kan daar van getuigen.
Gelukkig kwam vandaag een einde aan dit internetloze bestaan. Ik ben weer helemaal back in cyberspace.
Daarenboven kreeg ik gisteren van mijn neef als houwewarming/verjaardagskado een kadobon van deze winkel.
Internet en mogen gaan shoppen, maakt dat er nu een heel gelukkige dame voor de computer zit!
maandag 27 december 2010
woensdag 27 oktober 2010
Met een muziekske
Met een muziekske worden heel wat dingen een stuk aangenamer. Denk maar aan sporten met een muziekske, kuisen met een (luid) muziekske, verbouwen met een muziekse, lange autoritten met vele goeie muziekskes... Maar dit muziekske heeft toch wel wat kopzorgen veroorzaakt.
In juni toonde ik mijn gehaakte radijsjes. Waarop deze dame reageerde met volgende woorden: "Oh, ze zijn prachtig! Ik zou bijna haakles komen vragen, een groenten-en-fruitmobiel boven een wieg is eens iets anders dan olifantjes of schaapjes. :-) "
Wetende dat de dame in kwestie op dat moment zwanger was en ik de baby graag een zelfgemaakt kadootje wou presenteren, knoopte ik die woorden goed in mijn oren.
Dit keer zou ik mijn kado goed op voorhand maken (ik durf nogal van 't laatste moment te zijn) en ging dus aan het begin van de zomer op zoek naar geschikte patronen voor groenten en fruit. Met de patroontjes op zak verzamelde ik de nodige kleuren katoen en toen werd de zomer te druk en was er amper tijd om te haken. Dus vertrok ik einde augustus op vakantie met een grote tas gevuld met haakkatoen en patroontjes. Ik keerde terug met radijzen, een appel, een banaan en erwten. Een vruchtbare vakantie! Maar de mobiel was duidelijknog niet klaar toen deze kleine meid 2 dagen erna geboren werd. Gelukkig kreeg ik wat uitstel om het kado af te geven, meerbepaald tot vandaag, want vanmiddag gingen we met de collega's op babybezoek en dat was dus een officieel kadomoment. Die volle 1,5 maand extra had ik nog nodig om deze groenten en fruit om te toveren in een mobiel.
Maar na de geboorte ontstonden ook de kopzorgen. De geboortelijst van Zanne vermeldde namelijk een mobiel (joepie, laten we die onmiddellijk claimen, zodat niemand anders met mijn idee kon gaan lopen), maar in de kleine lettertjes stond te lezen: 'liefst met een muziekske'. En daar had ik nu eens geen rekening mee gehouden. Een mobiel met een muziekske... 't zou het leven van een baby een stuk aangenamer kunnen maken, maar hoe moest ik dat geregeld krijgen?
De mama zelf heeft ooit een muziekspeeltje gemaakt waarvoor ze een ander beest opereerde. Zo'n muziekmechanisme uit een knuffelbeer krijg je echter niet verwerkt in mini-groenten en fruit. Geen goeie oplossing dus. Dan op zoek naar een echte mobiel. Maar als je die nodig hebt, zijn die uiteraard niet voorradig in de kringwinkel (de geboortelijst vermeldde dat je dingen zelf mocht maken of tweedehands mocht voorzien) en om een spiksplinternieuwe mobiel te verknippen om mijn haaksels aan te hangen, dat vond ik zonde. Die winkel-mobielen hebben trouwens vaak maar 4 armen en ik had 6 verschillende groenten en fruit. Niet geschikt dus.
Gelukkig bezit ik de eigenschap dat ik moeilijk dingen kan weggooien. Die dingen komen ongetwijfeld ooit nog van pas. Vaak is dat geen goeie oplossing, maar voor dit probleem dus wel, want ergens in een kast vond ik dit nog.
Een ouderwets opwindbaar muziekorgeltje, dat nog behoorlijk mobiel-achtige muziek produceert en behoorlijk lang speelt in 1 opwindbeurt.
Vandaag kon ik dus een mobiel mét een muziekske overhandigen. De foto's van het geheel zijn verre van ideaal, maar ik had nergens een geschikte achtergrond en het daglicht werkte gisterenavond omstreeks 19.30 uur ook niet zo goed meer mee.
In juni toonde ik mijn gehaakte radijsjes. Waarop deze dame reageerde met volgende woorden: "Oh, ze zijn prachtig! Ik zou bijna haakles komen vragen, een groenten-en-fruitmobiel boven een wieg is eens iets anders dan olifantjes of schaapjes. :-) "
Wetende dat de dame in kwestie op dat moment zwanger was en ik de baby graag een zelfgemaakt kadootje wou presenteren, knoopte ik die woorden goed in mijn oren.
Dit keer zou ik mijn kado goed op voorhand maken (ik durf nogal van 't laatste moment te zijn) en ging dus aan het begin van de zomer op zoek naar geschikte patronen voor groenten en fruit. Met de patroontjes op zak verzamelde ik de nodige kleuren katoen en toen werd de zomer te druk en was er amper tijd om te haken. Dus vertrok ik einde augustus op vakantie met een grote tas gevuld met haakkatoen en patroontjes. Ik keerde terug met radijzen, een appel, een banaan en erwten. Een vruchtbare vakantie! Maar de mobiel was duidelijknog niet klaar toen deze kleine meid 2 dagen erna geboren werd. Gelukkig kreeg ik wat uitstel om het kado af te geven, meerbepaald tot vandaag, want vanmiddag gingen we met de collega's op babybezoek en dat was dus een officieel kadomoment. Die volle 1,5 maand extra had ik nog nodig om deze groenten en fruit om te toveren in een mobiel.
Maar na de geboorte ontstonden ook de kopzorgen. De geboortelijst van Zanne vermeldde namelijk een mobiel (joepie, laten we die onmiddellijk claimen, zodat niemand anders met mijn idee kon gaan lopen), maar in de kleine lettertjes stond te lezen: 'liefst met een muziekske'. En daar had ik nu eens geen rekening mee gehouden. Een mobiel met een muziekske... 't zou het leven van een baby een stuk aangenamer kunnen maken, maar hoe moest ik dat geregeld krijgen?
De mama zelf heeft ooit een muziekspeeltje gemaakt waarvoor ze een ander beest opereerde. Zo'n muziekmechanisme uit een knuffelbeer krijg je echter niet verwerkt in mini-groenten en fruit. Geen goeie oplossing dus. Dan op zoek naar een echte mobiel. Maar als je die nodig hebt, zijn die uiteraard niet voorradig in de kringwinkel (de geboortelijst vermeldde dat je dingen zelf mocht maken of tweedehands mocht voorzien) en om een spiksplinternieuwe mobiel te verknippen om mijn haaksels aan te hangen, dat vond ik zonde. Die winkel-mobielen hebben trouwens vaak maar 4 armen en ik had 6 verschillende groenten en fruit. Niet geschikt dus.
Gelukkig bezit ik de eigenschap dat ik moeilijk dingen kan weggooien. Die dingen komen ongetwijfeld ooit nog van pas. Vaak is dat geen goeie oplossing, maar voor dit probleem dus wel, want ergens in een kast vond ik dit nog.
Een ouderwets opwindbaar muziekorgeltje, dat nog behoorlijk mobiel-achtige muziek produceert en behoorlijk lang speelt in 1 opwindbeurt.
Vandaag kon ik dus een mobiel mét een muziekske overhandigen. De foto's van het geheel zijn verre van ideaal, maar ik had nergens een geschikte achtergrond en het daglicht werkte gisterenavond omstreeks 19.30 uur ook niet zo goed meer mee.
donderdag 7 oktober 2010
De waaiertas
Boomie vermoedde dat de waaiertas in een speciale steek was gemaakt. Ik dacht mij nochtans te herinneren dat ik toen maar een gewoon stokje heb gebruikt. Ik heb de tas dus speciaal nog eens goed bestudeerd en voor een close up-foto gezorgd.
Na dit nauwkeurig onderzoek meen ik te mogen besluiten dat het toch gewone stokjes zijn. En wel in volgende combinatie:
Eerst maak je een boord in vasten, dan begin je met het waaierpatroon:
Voor je eerste rij haak je telkens 2 stokjes samen in 1 vaste, dan sla je 1 vaste over en haak je 1 losse, 2 stokjes opnieuw samen in de volgende vaste, 1 vaste overslaan en 1 losse, haken en dat herhaal je steeds.
Bij de tweede en alle volgende rijen, haak je de 2 stokjes in de opening met de losse van de vorige rij, dan 1 losse terwijl je een opening overslaat en dan opnieuw 2 stokjes in de opening met de losse. Misschien maakt deze tekening het iets duidelijker. Of net niet?
Wat je precies moest doen op de randen kan ik mij absoluut niet meer herinneren. Waarschijnlijk gewoon een stokje op de kant haken.
Ik zou nu nog op zoek kunnen gaan naar het exacte patroon, dat heb ik nog wel ergens bewaard, maar dat stel ik uit tot ik verhuisd ben (hopelijk volgende maand) en ik alle patronen die nu verspreid bewaar tot een ordelijk en logisch gerangschikt geheel heb gebracht. Dat gaat niet voor binnen een maand zijn, ik spreek jullie nog eens binnen een half jaar en zie hoe goed ik dan alles georganiseerd heb.
Eerst maak je een boord in vasten, dan begin je met het waaierpatroon:
Voor je eerste rij haak je telkens 2 stokjes samen in 1 vaste, dan sla je 1 vaste over en haak je 1 losse, 2 stokjes opnieuw samen in de volgende vaste, 1 vaste overslaan en 1 losse, haken en dat herhaal je steeds.
Bij de tweede en alle volgende rijen, haak je de 2 stokjes in de opening met de losse van de vorige rij, dan 1 losse terwijl je een opening overslaat en dan opnieuw 2 stokjes in de opening met de losse. Misschien maakt deze tekening het iets duidelijker. Of net niet?
Wat je precies moest doen op de randen kan ik mij absoluut niet meer herinneren. Waarschijnlijk gewoon een stokje op de kant haken.
Ik zou nu nog op zoek kunnen gaan naar het exacte patroon, dat heb ik nog wel ergens bewaard, maar dat stel ik uit tot ik verhuisd ben (hopelijk volgende maand) en ik alle patronen die nu verspreid bewaar tot een ordelijk en logisch gerangschikt geheel heb gebracht. Dat gaat niet voor binnen een maand zijn, ik spreek jullie nog eens binnen een half jaar en zie hoe goed ik dan alles georganiseerd heb.
woensdag 6 oktober 2010
Van pennenhouder tot kippenhok en hopelijk nog veel meer.
Riet was benieuwd naar hoe ik ooit aan het haken geraakt ben. Eigenlijk zijn dat twee verhalen, enerzijds het verhaal over de technieken, anderzijds het verhaal van de stimulans. Ik had mij tijdens mijn blogdip alvast voorbereid op deze post door wat fotomateriaal te voorzien en dus kan ik dat nu uit de doeken doen.
De techniek van jaar tot jaar
Ik heb uiteraard niet ineens alles geleerd. Dat is, zoals ze zeggen, 'met de jaren gekomen'.
Ik ben zoals iedereen begonnen met een ketting van lossen. Eerst leren haken met de vingers en dan gemerkt dat een haaknaald zoveel makkelijker was. Maar wat doe je met een ketting van lossen? Niet veel, nochtans leverde die ketting een klassieker onder de vaderdagkado's op. Je neemt 4 kleuren wol of katoen. Liefst bij elkaar passende kleuren, maar denkend aan zesjarigen is de kans zeer groot dat mijn kleurenkeuze toen helemaal niet zo stylisch was. Met elke kleur haak je een zeer lange ketting. Verder heb je de onderste helft van een smeerkaasdoosje nodig en 3 WC-rolletjes waarvan je er 2 korter maakt, zodat je drie rolletjes van een verschillende lengte hebt en . Nu begint het plakkerige werk. Je smeert die WC-rolletjes en het smeerkaasdoosje in met lijm en dan omwikkel je ieder ding met een gehaakte ketting tot de buitenkant mooi bedekt is. Dan plak je de 3 rolletjes in het smeerkaasdoosje, Et voilà, een pennenhouder voor op papa's bureau. Jammer genoeg geen bewijsmateriaal meer gevonden. Waarschijnlijk te lelijk om bij te houden.
In het tweede leerjaar, bij juffrouw Marleen was het tijd om te leren hoe je een lapje met vasten maakt. Om niet zomaar lapjes te haken zonder doel,werkten we aan een zeer moedig project: de pennenzak. En die moet van een geweldige kwaliteit geweest zijn, want nu, 22 jaar later, wordt die nog steeds gebruikt door mijn mama. Als bewijs deze foto's!
Ik heb uiteraard de typische beginnersfout gemaakt: steeds vaster gaan haken, tot je ineens beseft dat je lap steeds smaller wordt en dan moedig terug proberen losser te haken, totdat je uiteindelijk een zandlopervormige lap hebt. Gelukkig was dat vaster en losser haken een beetje symmetrisch gebeurd, zodat dit een trapeziumvormige pennenzak opleverde. De rits gaat niet mijn eigen verdienste zijn. ik geloof nooit dat ik die daar zelf zo fatsoenlijk ingezet heb als 8-jarige en ik herinner het mij absoluut niet meer.
In 't derde leerjaar hebben we niks gehaakt, wel een boekenlegger geborduurd die ik af en toe nog gebruik en een matje geweven op een makkelijk na te maken weefgetouw. Mijn grootvader heeft dat toen eventjes voor mij gefikst, zodat ik ook na het inleveren van dat weefgetouw (de juf herbruikte die ieder jaar) thuis nog nieuwe dingen kon weven. Dat weefgetouw moet nog ergens op zolder staan.
In 't vierde leerjaar vond juffrouw Maria ons klaar voor het echte werk. We maakten een pop in stokjes. Na enig zoekwerk tussen de knuffelbeesten uit mijn jeugdjaren dook de gehaakte pop terug op.
De techniek van jaar tot jaar
Ik heb uiteraard niet ineens alles geleerd. Dat is, zoals ze zeggen, 'met de jaren gekomen'.
Ik ben zoals iedereen begonnen met een ketting van lossen. Eerst leren haken met de vingers en dan gemerkt dat een haaknaald zoveel makkelijker was. Maar wat doe je met een ketting van lossen? Niet veel, nochtans leverde die ketting een klassieker onder de vaderdagkado's op. Je neemt 4 kleuren wol of katoen. Liefst bij elkaar passende kleuren, maar denkend aan zesjarigen is de kans zeer groot dat mijn kleurenkeuze toen helemaal niet zo stylisch was. Met elke kleur haak je een zeer lange ketting. Verder heb je de onderste helft van een smeerkaasdoosje nodig en 3 WC-rolletjes waarvan je er 2 korter maakt, zodat je drie rolletjes van een verschillende lengte hebt en . Nu begint het plakkerige werk. Je smeert die WC-rolletjes en het smeerkaasdoosje in met lijm en dan omwikkel je ieder ding met een gehaakte ketting tot de buitenkant mooi bedekt is. Dan plak je de 3 rolletjes in het smeerkaasdoosje, Et voilà, een pennenhouder voor op papa's bureau. Jammer genoeg geen bewijsmateriaal meer gevonden. Waarschijnlijk te lelijk om bij te houden.
In het tweede leerjaar, bij juffrouw Marleen was het tijd om te leren hoe je een lapje met vasten maakt. Om niet zomaar lapjes te haken zonder doel,werkten we aan een zeer moedig project: de pennenzak. En die moet van een geweldige kwaliteit geweest zijn, want nu, 22 jaar later, wordt die nog steeds gebruikt door mijn mama. Als bewijs deze foto's!
Ik heb uiteraard de typische beginnersfout gemaakt: steeds vaster gaan haken, tot je ineens beseft dat je lap steeds smaller wordt en dan moedig terug proberen losser te haken, totdat je uiteindelijk een zandlopervormige lap hebt. Gelukkig was dat vaster en losser haken een beetje symmetrisch gebeurd, zodat dit een trapeziumvormige pennenzak opleverde. De rits gaat niet mijn eigen verdienste zijn. ik geloof nooit dat ik die daar zelf zo fatsoenlijk ingezet heb als 8-jarige en ik herinner het mij absoluut niet meer.
In 't derde leerjaar hebben we niks gehaakt, wel een boekenlegger geborduurd die ik af en toe nog gebruik en een matje geweven op een makkelijk na te maken weefgetouw. Mijn grootvader heeft dat toen eventjes voor mij gefikst, zodat ik ook na het inleveren van dat weefgetouw (de juf herbruikte die ieder jaar) thuis nog nieuwe dingen kon weven. Dat weefgetouw moet nog ergens op zolder staan.
In 't vierde leerjaar vond juffrouw Maria ons klaar voor het echte werk. We maakten een pop in stokjes. Na enig zoekwerk tussen de knuffelbeesten uit mijn jeugdjaren dook de gehaakte pop terug op.
Ik was toen ongelooflijk fier op mijn pop die ik volledig zelf gemaakt had. Alleen had ik niet zo goed geteld bij het maken van de beentjes, waardoor er iets meer steken in het ene beentje belandde en dus minder in het andere. Gevolg: een dik en een dun beentje.Ik merkte bij het nemen van de foto dat het rechteroog de tand des tijds niet zo goed heeft doorstaan, maar soit, 't is leuk bewijsmateriaal om dit verhaal op te fleuren.
Na het maken van deze pop was ik helemaal verkocht en vond ik haken wel iets voor mezelf. Alleen denk ik niet dat ik nog veel maakte, ik herinner het mij niet meer.
Er volgden waarschijnlijk nog wat bloemenbroches, die heb ik laatst nog teruggevonden bij een opruimactie, maar verder lagen de creatieve bezigheden wat stil tot ik op mijn 16de leiding werd in de chiro en ik nood had aan een tas om mijn spullen (leidingmaps, vergaderschriftje, agenda...) in te bewaren en toen heb ik al mijn haakspullen terug opgedoken om dit te maken.
De gehaakte waaiertas. De linten waren volgens het patroon gehaakt, maar onmiddellijk veel te lang, vandaar de knoop bovenaan. Deze tas heeft 6 jaar dienst gedaan om alle chirospullen in op te bergen en is daarna verstopt geraakt achter andere handtassen, maar nu ik ze terug opgevist heb, ga ik ze terug gebruiken, want dat was toen een zeer handige tas. Overschot van dat garen heb ik ondertussen ook al gebruikt voor dit. Mijn kippenhok heeft ervoor gezorgd dat ik terug veel meer ben beginnen haken en dat deze blog er is gekomen.
Dit verhaal is al behoorlijk lang, maar omvat dus alleen het technische luik. Het voetbalveld waar Riet over sprak is nog niet aan bod gekomen, dat zit namelijk in deel 2.
Gestimuleerd worden
Iets creatiefs gaan doen, gebeurd vaak doordat je iemand anders in je nabije omgeving dat ook ziet doen. De verhalen over naaiende (groot)moeders zijn al op verschillende plaatsen gepasseerd en bij mij was het net zo. Mijn mama heeft al een arsenaal aan haakwerken geproduceerd, van bedspreien over gordijnen, sjaals, tafeldoeken, onderlegdoekjes tot mutsjes en nog veel meer. Maar waar vond zij de tijd om dat te doen en op die manier mij ook aan te zetten: op zondagvoormiddag tijdens de voetbalmatch van mijn papa!
Mijn papa speelde tot een aantal jaren geleden (mini)voetbal en mijn mama vond dat ze haar echtgenoot moest steunen in zijn hobby en dus mee naar het voetbal moest gaan. Ik heb als kind dus ook heel veel voetbalmatchen bijgewoond. Alleen vond mijn mama voetbal niet zo interessant, denk ik, want tijdens die matchen haakte zij altijd. Nu ja, ikzelf ben niet veel beter. Ik snap de regels van voetbal wel, ik weet zelfs wanneer iemand buitenspel staat, maar ik vind er nu echt niks aan om te kijken naar 2 x 11 mannen die achter een bal hossen om die dan opnieuw weg te sjotten als ze hem eindelijk te pakken hebben. Geef mij dan maar formule 1, motorcross, basketbal of tennis. We zagen dus zelden naar de wedstrijd en misten quasi elk doelpunt (herhalingen waren jammer genoeg niet beschikbaar), maar we merkten wel als er gescoord werd en wisten dus op het einde van de match perfect wie er gescoord had, wie een gele of rode kaart had gekregen en wie er gekwetst was geraakt. Dat is dus voldoende om te kunnen volgen.
Mijn mama haakte dus en mijn zus en ik hielden ons ook bezig met lezen, tekenen, haken, borduurwerkjes, huiswerk... Ik heb dus heel wat dingen gemaakt tijdens een voetbalmatch. Maar in die tijd waren de kantines nog niet rookvrij, waardoor dingen die meerdere weken in de kantine vertoefden na een tijdje een rokerige geur kregen. Mijn mama heeft bijvoorbeeld ooit een bedsprei gemaakt voor mijn zus haar bed en dat was uiteraard niet op 1 weekje klaar. Na ettelijke weken zat de geur van de rokerige kantine in dat haakwerk. Vooraleer je dat dus ging gebruiken, moest je dat eerst goed uitwassen, want anders zou je het gevoel krijgen dat je in een café sliep. Gelukkig voor zij die nu haken of breien tijdens de voetbalmatch van echtgenoot, zoon- of dochterlief zijn de voetbalkantines ondertussen rookvrij!
Er zijn ondertussen al heel wat 'hoe het ooit begon'-verhalen verteld. Heb jij je verhaal nog niet verteld en heb je zin heeft om zijn verhaal neer te schrijven, geef dan een seintje en ik kom met plezier jouw 'hoe het ooit begon' lezen.
zondag 3 oktober 2010
Ik tik, jij tikt, ik ben getikt...
Ik werd getik door Lila. Zij wou graag wat meer te weten komen over enkele leden van Het Leuvens Stiksel.
Het is altijd leuk om mekaar beter te leren kennen, dus onthul ik hier voor Lila, de andere Leuvens Stiksel-dames en natuurlijk ook voor iedere andere lezer, enkele weetjes.
Vier dingen die ik altijd in mijn tas heb:
- mijn portemonnee met een identiteitskaart, een rijbewijs en een bankkaart erin. Meer heb je niet nodig om te overleven. Of toch nog 1 ding misschien, en dat zit dan ook in mijn sjakosj, namelijk...
- een echt Zwitsers zakmes. Ongelooflijk hoe vaak dat dat van pas komt. Een fles wijn en geen kurkentrekker, haken op de bus en dan een draadje moeten doorknippen, spanbandjes (stritsers zoals wij zeggen) moeten doorsnijden bij het afbreken van een fuiftent, mijn zakmes is altijd de reddende engel.
- mijn palm ofte mijn elektronische agenda en adresboek. Ik gebruik al sinds het zesde middelbaar een agenda en ik kan dat echt niet missen. Vroeger was ik trouw aan een papieren exemplaar en toen ik een elektronisch ding van het werk kreeg, wou ik mijn papieren versie helemaal niet opgeven. Enkele foute afspraken later (wel in de ene, maar niet in de andere agenda) ben ik uiteindelijk dan toch gezwicht voor het toen nog elektronische snufje en nu wil ik niks anders meer.
- een sigg-fles gevuld met kraantjeswater. Ik moet veel (water) drinken. Doe ik dat niet, wordt ik gestraft met een verschrikkelijke hoofdpijn. Eigenlijk is dat een typisch kater-verschijnsel (= uitdroging), alleen krijg ik dat dus niet van te veel alcohol, wel van te weinig water. Begrijpe wie kan.
Vier dingen in mijn bureaula:
Mijn thuisbureau gebruik ik amper, dus een kleine impressie van mijn werkbureau:
- balpennen, zo van die goeie dikke die goed in de hand liggen
- gekleurde stiftjes om dingen te markeren
- een assortiment thee met een theezeef
- een mes om mijn dagelijkse kiwi in 2 te snijden, maar ook om lekkers te versnijden en te verdelen onder de collega's
Vier favoriete dingen in mijn slaapkamer:
- mijn bed
- een of veel meer stapeltjes boeken
- een of veel meer stapeltjes CD's (met cd-speler natuurlijk)
- eucalyptus-olie, zorgt voor een goeie nachtrust bij verkoudheden
Vier dingen die je altijd al hebt willen doen/nog zou willen doen:
- een cursus modiste volgen en dan mijn eigen hoeden ontwerpen en maken en misschien ook voor anderen
- met een massakoor de Carmina Burana van Carl Orff zingen
- deelnemen aan de dodentocht en hem dan ook uitwandelen
- een appartementje aan onze Belgische kust kopen
Vier dingen die jullie nog niet van mij weten:
- ik kan VGT of Vlaamse Gebarentaal
- ik ben archeologe van opleiding maar werk (zoals zovele andere archeologen) in een heel andere sector
- mijn lievelingsdranken zijn: Canada Dry en Jack-Op. Was ik even blij dat men sinds dit jaar terug Jack-Op brouwt na een afwezigheid van 2 jaar. Mijn voorraad was al lang uitgeput.
- ik ben zot van Berlijn. Ik ben als het ware verliefd op Berlijn. Als er nu één stad is waar ik wel zou willen gaan wonen, dan is het Berlijn.
Op mijn beurt mag ik nu tikken en ik tik:
woensdag 22 september 2010
Een zomerdip
Velen hebben de winterblues, ik had een zomerdip.
Althans als het over bloggen ging. Ik geraakte amper nog achter mijn PC en dan was dat net voldoende om wat bij anderen te komen lezen en af en toe te reageren, maar een eigen bericht schrijven, laat staan foto's nemen om bij een bericht te zetten, dat kwam er gewoon niet meer van. Geen tijd, geen zin, te veel andere dingen die mijn aandacht vroegen.
Om terug van start te gaan, heb ik vandaag alvast mijn lay-out aangepast. Je ziet waarschijnlijk niet veel verschil, het blijft zeer eenvoudig, basic en met mijn blauwe-pernel-kleurtjes, maar het voelt toch aan als een volledige make-over.
Ik ben dus helemaal klaar om te gaan berichten over wat ik dan precies allemaal gedaan heb de afgelopen 2,5 maand. Want ik heb niet stil gezeten, verre van. Daarenboven wil deze mama weten hoe mijn haakavonturen begonnen zijn. Genoeg materiaal om mijn blog terug wat leven in te blazen. Ik heb vandaag alvast wat foto's genomen om komende berichten op te fleuren.
Althans als het over bloggen ging. Ik geraakte amper nog achter mijn PC en dan was dat net voldoende om wat bij anderen te komen lezen en af en toe te reageren, maar een eigen bericht schrijven, laat staan foto's nemen om bij een bericht te zetten, dat kwam er gewoon niet meer van. Geen tijd, geen zin, te veel andere dingen die mijn aandacht vroegen.
Om terug van start te gaan, heb ik vandaag alvast mijn lay-out aangepast. Je ziet waarschijnlijk niet veel verschil, het blijft zeer eenvoudig, basic en met mijn blauwe-pernel-kleurtjes, maar het voelt toch aan als een volledige make-over.
Ik ben dus helemaal klaar om te gaan berichten over wat ik dan precies allemaal gedaan heb de afgelopen 2,5 maand. Want ik heb niet stil gezeten, verre van. Daarenboven wil deze mama weten hoe mijn haakavonturen begonnen zijn. Genoeg materiaal om mijn blog terug wat leven in te blazen. Ik heb vandaag alvast wat foto's genomen om komende berichten op te fleuren.
donderdag 1 juli 2010
Festivalproof
In een naburig dorp is zonet dit festivalleke van start gegaan. Sinds 1995 de start van mijn zomergevoel. Ik heb mij vandaag dus voorbereid op 4 dagen festival:
en dit
En maakte dit
De afwerking had nog iets beter gekund. Ik heb wat zitten sukkelen op het naaien van dat lint als dat van de bovenkant naar de onderkant van de boord verhuist. Je kan dat niet mooi doorstikken, 't is te zeggen, ik kon dat niet en ik had ook niet de tijd om er hard over na te denken. Als iemand weet hoe je dat vlotjes kan doorstikken, laat het mij dan weten. Ik heb nu gewoon dat lint goed vastgezet langs de bovenkant, de boel onder de naald uitgehaald, omgedraaid en terug verder gedaan aan de onderkant. In ieder geval, ik ben er blij mee en ik weet nu al dat ik geen zonneslag zal oplopen.
- De nodige fruitjes gekocht, want met zo'n weer is dat lekker fris en ik ben niet zo'n fan van festivaleten.
- Wat brik voorzien, want ik drink geen pintjes, water is zo saai , te veel cola op een hete dag, daar wordt ik niet goed van en met dit weer moet je zeker genoeg drinken.
- Het festivaltapijt (jawel een echt tapijt, zoals je onder een salontafel kan leggen, maar dan superzacht en soepel, wegens al jaren oud, 100 keer gewassen en super veel gebruikt) onder uit de kast gevist. Dat is veel leuker om op te zitten dan een plastiek die gaat kleven met dit weer.
- Mijn festivalhoedje opgesmukt, want een hoedje en zonnecrème mogen niet ontbreken op de wei.
en dit
En maakte dit
De afwerking had nog iets beter gekund. Ik heb wat zitten sukkelen op het naaien van dat lint als dat van de bovenkant naar de onderkant van de boord verhuist. Je kan dat niet mooi doorstikken, 't is te zeggen, ik kon dat niet en ik had ook niet de tijd om er hard over na te denken. Als iemand weet hoe je dat vlotjes kan doorstikken, laat het mij dan weten. Ik heb nu gewoon dat lint goed vastgezet langs de bovenkant, de boel onder de naald uitgehaald, omgedraaid en terug verder gedaan aan de onderkant. In ieder geval, ik ben er blij mee en ik weet nu al dat ik geen zonneslag zal oplopen.
woensdag 23 juni 2010
Recht uit de tuin
Of toch niet...
Een tijdje geleden had ik al aangekondigd dat ik eens iets anders gehaakt had. De foto was al een tijdje gemaakt, maar raakte maar niet hier gepost. Een halve dag vakantie, geeft mij net dat tikkeltje nodige tijd!
Dit boek zorgde weer voor de inspiratie en het patroon. Radijsje zijn toch zo lekker!
Het kleine radijsje (diameter 1,5 cm) is gehaakt met borduurgaren, maar wegens borduurgaren opgebruikt aan 1 mini-radijsje ben ik in 't Wolwinkeltje op zoek gegaan naar passende kleurtjes katoen om een net iets groter exemplaar te maken.
Een tijdje geleden had ik al aangekondigd dat ik eens iets anders gehaakt had. De foto was al een tijdje gemaakt, maar raakte maar niet hier gepost. Een halve dag vakantie, geeft mij net dat tikkeltje nodige tijd!
Dit boek zorgde weer voor de inspiratie en het patroon. Radijsje zijn toch zo lekker!
Het kleine radijsje (diameter 1,5 cm) is gehaakt met borduurgaren, maar wegens borduurgaren opgebruikt aan 1 mini-radijsje ben ik in 't Wolwinkeltje op zoek gegaan naar passende kleurtjes katoen om een net iets groter exemplaar te maken.
zondag 20 juni 2010
De buit van dit weekend
Kringwinkels en rommelmarkten, ik heb er een ongelooflijk zwak voor. Je moet er wat tijd aan spenderen, je vindt vaak iets dat je kan gebruiken, maar evengoed ga je regelmatig met lege handen naar huis. Maar soms zijn er van die weekends dat het echt niet op kan en dit was er zo eentje...
Bij gebrek aan tijd nog geen eigen foto's dus voorlopig enkele vervang-exemplaren.
Zaterdagmiddag ging ik ter ontspanning tussen het afplakken van mijn slaapkamer en het aanbrengen van een eerste lag verf even naar de kringwinkel in de buurt en daar stond, tussen de plastiek pottekes, deze stier naar mij te knipogen...
...Mister Meumeu van Alessi, de groene variant.
Een grappig keukengadget kan mij altijd bekoren. Als deze stoere parmezaan-rasp dan nog eens slechts 1 euro geprijsd staat, dan kan ik dat absoluut niet laten staan. Als ik in de kringwinkel zou werken, zou ik het prijzenbeleid lichtjes anders toegepast hebben bij dit voorwerp, maar gelukkig voor mij heeft iemand anders de prijs bepaald en kon ik blij als een klein kind met mijn geweldige vondst naar huis.
Aangezien ik vandaag mijn slaapkamer van een tweede laag verf ging voorzien en mijn zus, net zoals gisteren, ging assisteren, hadden we afgesproken om eerst in de voormiddag wat te gaan snuisteren op de rommelmarkt in een naburige gemeente, zodat we nadien ons volledig op het verven konden storten. En ook daar was de kringwinkel mij ongelooflijk goed gezind.
Mijn collega stoeft al het hele aspergeseizoen van haar geweldige aspergeschiller en raadt iedereen dan ook aan om dat keukengadget aan te schaffen. Asperges schillen zou nog nooit zo eenvoudig geweest zijn. Ik was dus aan 't overwegen om eens naar een kookwinkel te stappen om zo'n aspergeding te gaan bekijken en eventueel te halen. Maar omdat het seizoen bijna ten einde loopt, was ik dat aan 't uitstellen tot volgend jaar. Gelukkig maar, want vandaag heb ik een spiksplinternieuw exemplaar van dé aspergeschiller gespot in de kringwinkel. De doos was amper opengedaan en de meisjes zijn nog vlijmscherp (mijn zus kan dat beamen). De promotalk van Riet schoot mij onmiddellijk te binnen. Dit moest ik dus meenemen.
Nu ja, zo'n nieuw keukengadget in de kringwinkel kan er natuurlijk ook op wijzen dat het ding absoluut niet werkt, waardoor de vorige eigenaar het na één uitprobeerbeurt onmiddellijk naar de kringwinkel verbannen heeft. Maar ik heb vertrouwen in Riet, dus ik geloof er sterk in dat dit futuristisch ding echt goed werk zal leveren. Morgen zal het uitgetest worden!
Bij gebrek aan tijd nog geen eigen foto's dus voorlopig enkele vervang-exemplaren.
Zaterdagmiddag ging ik ter ontspanning tussen het afplakken van mijn slaapkamer en het aanbrengen van een eerste lag verf even naar de kringwinkel in de buurt en daar stond, tussen de plastiek pottekes, deze stier naar mij te knipogen...
...Mister Meumeu van Alessi, de groene variant.
Een grappig keukengadget kan mij altijd bekoren. Als deze stoere parmezaan-rasp dan nog eens slechts 1 euro geprijsd staat, dan kan ik dat absoluut niet laten staan. Als ik in de kringwinkel zou werken, zou ik het prijzenbeleid lichtjes anders toegepast hebben bij dit voorwerp, maar gelukkig voor mij heeft iemand anders de prijs bepaald en kon ik blij als een klein kind met mijn geweldige vondst naar huis.
Aangezien ik vandaag mijn slaapkamer van een tweede laag verf ging voorzien en mijn zus, net zoals gisteren, ging assisteren, hadden we afgesproken om eerst in de voormiddag wat te gaan snuisteren op de rommelmarkt in een naburige gemeente, zodat we nadien ons volledig op het verven konden storten. En ook daar was de kringwinkel mij ongelooflijk goed gezind.
Mijn collega stoeft al het hele aspergeseizoen van haar geweldige aspergeschiller en raadt iedereen dan ook aan om dat keukengadget aan te schaffen. Asperges schillen zou nog nooit zo eenvoudig geweest zijn. Ik was dus aan 't overwegen om eens naar een kookwinkel te stappen om zo'n aspergeding te gaan bekijken en eventueel te halen. Maar omdat het seizoen bijna ten einde loopt, was ik dat aan 't uitstellen tot volgend jaar. Gelukkig maar, want vandaag heb ik een spiksplinternieuw exemplaar van dé aspergeschiller gespot in de kringwinkel. De doos was amper opengedaan en de meisjes zijn nog vlijmscherp (mijn zus kan dat beamen). De promotalk van Riet schoot mij onmiddellijk te binnen. Dit moest ik dus meenemen.
Nu ja, zo'n nieuw keukengadget in de kringwinkel kan er natuurlijk ook op wijzen dat het ding absoluut niet werkt, waardoor de vorige eigenaar het na één uitprobeerbeurt onmiddellijk naar de kringwinkel verbannen heeft. Maar ik heb vertrouwen in Riet, dus ik geloof er sterk in dat dit futuristisch ding echt goed werk zal leveren. Morgen zal het uitgetest worden!
dinsdag 15 juni 2010
Een weekendje Berlijn
zorgde voor:
- een blogloze 14-daagse
- een zalige relax vakantie met zelfs een dagje extra wegens geannuleerde vlucht
- nieuw gerief voor Duitse kiekens verzameld in enkele winkels en op de rommelmarkt
- creatieve etalages
- inspirerende gezegdes
- leuke adresjes voor toffe tassen, kinderspullen en stofjes, voor wol en katoen, voor allerlei gerief, om te gaan eten en nog te gaan eten.
maandag 31 mei 2010
Op vraag: het kippenpatroon
Cindy vroeg zich af welk patroon ik gebruik voor mijn kippetjes.
Wel, ik heb dit patroon gevonden in Libelle Creatief Baby Special, nummer 27, lente/zomer 2008.
Zoals je merkt was mijn eerste kip volledig volgens het patroon, kleuren inclusief, maar vanaf kip 2 ben ik beginnen variëren met kleuren. En nu heb ik een mooie voorraad bolletjes katoen en kan ik dus elke keer een andere combinatie kiezen. Alleen het haakpatroon blijft hetzelfde.
Wel, ik heb dit patroon gevonden in Libelle Creatief Baby Special, nummer 27, lente/zomer 2008.
Zoals je merkt was mijn eerste kip volledig volgens het patroon, kleuren inclusief, maar vanaf kip 2 ben ik beginnen variëren met kleuren. En nu heb ik een mooie voorraad bolletjes katoen en kan ik dus elke keer een andere combinatie kiezen. Alleen het haakpatroon blijft hetzelfde.
donderdag 27 mei 2010
Julia en Henriette
't Weer van het afgelopen weekend was super. In de tuinstoel zitten haken in de zon, wat is er nu leuker? Maar die zon zorgt er ook voor dat ik absoluut geen zin had om het afgelopen weekend achter mijn computer te kruipen, laat staan om foto' s te maken van de dingen die ik haakte en die voor de verandering geen kippen zijn. Dit zal voor het komende weekend zijn, want nu de regen terug in 't land is, is er 's avonds als ik thuis kom van mijn werk niet meer voldoende licht om deftig te kunnen fotograferen. Hopelijk wordt het van 't weekend beter.
Gelukkig heb ik de afgelopen weken nog 2 baby's bezocht, waardoor ik hun kippetjes nu online kan zwieren. 't Zou een beetje dom zijn om het cadeautje al te verklappen vooraleer de mama's en papa's het echt gezien hebben.
Julia verhuisde naar het Antwerpse. En ik moet bekennen, 't deed me plezier dat de mama onder de indruk was :-)
En Henriette is nu bij het kersverse dochtertje van een middelbare schoolvriendin.
Gelukkig heb ik de afgelopen weken nog 2 baby's bezocht, waardoor ik hun kippetjes nu online kan zwieren. 't Zou een beetje dom zijn om het cadeautje al te verklappen vooraleer de mama's en papa's het echt gezien hebben.
Julia verhuisde naar het Antwerpse. En ik moet bekennen, 't deed me plezier dat de mama onder de indruk was :-)
En Henriette is nu bij het kersverse dochtertje van een middelbare schoolvriendin.
donderdag 13 mei 2010
mijn broedsels - deel 2
Eén van de redenen om deze blog te starten was om een overzicht bij te houden van wat ik allemaal maak. In de eerste plaats om een archief voor mijn kippen te maken. De eerste lading kippen heb ik al gepost. Dat waren allemaal kippen met hetzelfde multicolor-lijfje. Het werd dus tijd om wat meer afwisseling te brengen in het geheel. Ondertussen had ik ook al heel wat bolletjes katoen op de kop getikt, o.a. in verschillende kringwinkels, op de rommelmarkt, in verschillende wolwinkeltjes... wat als resultaat geeft dat het pluimage veel diverser is geworden.
De eerste anders gekleurde kip was Irma, daarna volgde Juliette en dan Pernel.
Oei, Pernel, dat is even zondigen tegen het namen-regeltje, maar daar is ook een reden voor. Pernel is namelijk de eerste kip met mijn eigen labeltje en dat verdiende een speciale vermelding ;-)
Na Pernel was het de beurt aan de tweelingzusjes Bernadette en Zulma. Telkens met een oranje-geel lijfje en een rood-oranje-geel kopje.
Met deze 2 zusjes staat de teller op 11. Nummer 12 is ook al afgewerkt en overhandigd aan een schattige baby, maar die foto's moeten nog opgeladen worden, dus dat is voor een volgende post. En nummer 13 is in de maak, want die baby kan alle dagen arriveren. Ik wacht vol ongeduld!
De eerste anders gekleurde kip was Irma, daarna volgde Juliette en dan Pernel.
Oei, Pernel, dat is even zondigen tegen het namen-regeltje, maar daar is ook een reden voor. Pernel is namelijk de eerste kip met mijn eigen labeltje en dat verdiende een speciale vermelding ;-)
Na Pernel was het de beurt aan de tweelingzusjes Bernadette en Zulma. Telkens met een oranje-geel lijfje en een rood-oranje-geel kopje.
Met deze 2 zusjes staat de teller op 11. Nummer 12 is ook al afgewerkt en overhandigd aan een schattige baby, maar die foto's moeten nog opgeladen worden, dus dat is voor een volgende post. En nummer 13 is in de maak, want die baby kan alle dagen arriveren. Ik wacht vol ongeduld!
maandag 10 mei 2010
3-3-3 Give Away: De winnaars
Ik zocht een onschuldige hand om de winnaars te bepalen. Gelukkig zijn hier collega's genoeg om beroep op te doen! Marc, de grote onschuldige hand, heeft dan ook bepaald dat Isa, Boomie en Naja de zomer kunnen inzetten met een margrietbroche opgespeld. Proficiat!
Als jullie jullie adresgegevens doormailen, zorg ik ervoor dat de broches door de postbode thuis geleverd worden.
Wie zelf aan de slag wil gaan, vindt zeker inspiratie in '100 bloemen om te breien en te haken'. Volgens de website is het boek niet meer te verkrijgen, maar op het boekenfestijn of het internet is het zeker nog te vinden.
Als jullie jullie adresgegevens doormailen, zorg ik ervoor dat de broches door de postbode thuis geleverd worden.
Wie zelf aan de slag wil gaan, vindt zeker inspiratie in '100 bloemen om te breien en te haken'. Volgens de website is het boek niet meer te verkrijgen, maar op het boekenfestijn of het internet is het zeker nog te vinden.
dinsdag 4 mei 2010
3-3-3 Give Away
3 redenen met ook nog eens veel 3's in is voldoende om 3 margriet-broches weg te geven!
- Meer dan 30 volgers op minder dan 3 weken en met nog maar 3 berichten, dat moet gevierd worden.
- De lente/zomer had zich al aangekondigd, maar besloot toen om op haar stappen terug te keren. Er is dus nood aan iets om deze koude dagen op te fleuren.
- Ik had nog enkele margriet-broches, perfect om hiermee de zon terug in huis te halen.
woensdag 28 april 2010
Kleurrijke kringwinkelvondst
De kringwinkel, een bron aan inspiratie en dé plaats om koopjes te doen. 36 kleurtjes biais-lint. Nu alleen nog verzinnen wat ik daar allemaal mee kan maken.
dinsdag 20 april 2010
mijn broedsels
of hoe moet ik mijn weliswaar niet uitgebroede, maar wel gehaakte kippen noemen. Haaksels misschien?
Ineens een heel overzicht posten ga ik niet doen. Enerzijds omdat ik niet tevreden ben over de schikking van mijn foto's en ik dus eerst nog wat html-toestanden onder de knie moet krijgen. Grote hoeveelheden fotomateriaal moeten dus wachten op verwerking. Anderzijds kom ik door gebrek aan tijd (verbouwingen nemen al geruime tijd quasi mijn volledige vrije tijd in) niet veel verder dan nieuwe borelingskes van een kip voorzien. Als ik alles ineens post, dan ga ik jullie snel weer kwijt geraken, wegens geen nieuws. Merci trouwens om al zo snel en met zo veel te reageren!
Hier komt dus de eerste lading.
Georgette en Yvette kennen jullie al. Alleen een beetje extra fotomateriaal.
Links: Georgette
Rechts: Yvette
De volgende aanwinst werd Yvonne. De zoektocht naar namen werd nog door diverse dingen geïnspireerd...
Ik geef het toe, namen zoeken was in het begin niet evident en ik vind dat elke kip een naam moet krijgen en gefotografeerd moet worden vooraleer ze het nest verlaat. Dus moet ik die opdracht wel tot een goed einde brengen. maar wat is er geschikt als kippennaam. Geen makkelijke vraag.
Na Georgette, Yvette, Yvonne volgde Bertha.
En toen Wilma (zie je al een patroon opduiken?)
En toen vond ik het tijd om wat 'regeltjes' te bepalen. Voor de kippen bleef ik steeds hetzelfde haakpatroon gebruiken, maar ik probeerde al wel met mijn beperkte voorraad katoen om te variëren in kleur. In de toekomst zou elke kip aan volgende criteria moeten voldoen:
Maar door het verzamelen van heel wat extra bolletjes katoen, lukt het de laatste tijd wel om telkens een andere kleurencombinatie af te leveren. Dat zal je nog merken.
Odette was dus de eerste kip volgens de Pernel-principes.
Zoals je merkt nog steeds een variant op de reeds gebruikte kleurcombinatie. Maar wel degelijk een variant en de laatste in deze reeks. En toen was ik deze kleurcombinatie beu en was mijn starterspakketje katoen ook bijna op, dus tijd om de wolwinkels, de markt en de kringwinkels af te schuimen op zoek naar geschikte katoentjes. Het resultaat hiervan post ik een volgende keer.
Wie suggesties heeft voor -ette en -a kippennamen mag die trouwens altijd posten. -ette namen zijn moeilijke heb ik ondertussen al gemerkt.
Ineens een heel overzicht posten ga ik niet doen. Enerzijds omdat ik niet tevreden ben over de schikking van mijn foto's en ik dus eerst nog wat html-toestanden onder de knie moet krijgen. Grote hoeveelheden fotomateriaal moeten dus wachten op verwerking. Anderzijds kom ik door gebrek aan tijd (verbouwingen nemen al geruime tijd quasi mijn volledige vrije tijd in) niet veel verder dan nieuwe borelingskes van een kip voorzien. Als ik alles ineens post, dan ga ik jullie snel weer kwijt geraken, wegens geen nieuws. Merci trouwens om al zo snel en met zo veel te reageren!
Hier komt dus de eerste lading.
Georgette en Yvette kennen jullie al. Alleen een beetje extra fotomateriaal.
Links: Georgette
Rechts: Yvette
De volgende aanwinst werd Yvonne. De zoektocht naar namen werd nog door diverse dingen geïnspireerd...
Ik geef het toe, namen zoeken was in het begin niet evident en ik vind dat elke kip een naam moet krijgen en gefotografeerd moet worden vooraleer ze het nest verlaat. Dus moet ik die opdracht wel tot een goed einde brengen. maar wat is er geschikt als kippennaam. Geen makkelijke vraag.
Na Georgette, Yvette, Yvonne volgde Bertha.
En toen Wilma (zie je al een patroon opduiken?)
En toen vond ik het tijd om wat 'regeltjes' te bepalen. Voor de kippen bleef ik steeds hetzelfde haakpatroon gebruiken, maar ik probeerde al wel met mijn beperkte voorraad katoen om te variëren in kleur. In de toekomst zou elke kip aan volgende criteria moeten voldoen:
- het lijfje en het hoofd in multicolor, dus een draad die van kleur verandert of die meerdere kleuren bevat
- de randjes, de bek en het kammetje uiteraard in een bijpassend kleurtje
- slechts 1 unieke kleurencombinatie
- de naam moet eindigen op -ette of -a
Maar door het verzamelen van heel wat extra bolletjes katoen, lukt het de laatste tijd wel om telkens een andere kleurencombinatie af te leveren. Dat zal je nog merken.
Odette was dus de eerste kip volgens de Pernel-principes.
Zoals je merkt nog steeds een variant op de reeds gebruikte kleurcombinatie. Maar wel degelijk een variant en de laatste in deze reeks. En toen was ik deze kleurcombinatie beu en was mijn starterspakketje katoen ook bijna op, dus tijd om de wolwinkels, de markt en de kringwinkels af te schuimen op zoek naar geschikte katoentjes. Het resultaat hiervan post ik een volgende keer.
Wie suggesties heeft voor -ette en -a kippennamen mag die trouwens altijd posten. -ette namen zijn moeilijke heb ik ondertussen al gemerkt.
woensdag 14 april 2010
eindelijk, dan toch...
mijn blog staat online.
Het voelt een beetje raar om iets te schrijven waarvan je niet eens weet of het wel ooit gelezen gaat worden, maar ik heb ondertussen zoveel mensen beloofd dat ik dringend werk ga maken van mijn eigen blog om mijn creaties te tonen en zie hier, vandaag is het eindelijk dan zo ver. Pernel heeft een plaatsje in blogland.
Het begon allemaal hiermee: Georgette en Yvette, 2 kippen, die in september 2008 vriendjes werden met 2 kleine jongens. Georgette vond een thuis bij Sander, Yvette werd geadopteerd door Mats.
Het bleef niet bij deze twee dames. Het kippenhok vulde zich stilaan, zodat momenteel nummer 11 op komst is. Over dit kippenhok bericht ik later meer.
Bij 2 kippen kan je nog van een los projectje spreken, maar na kip 5 steekt de nood naar een merknaam de kop op. Na overleg met een collega was Pernel geboren. Koopt die collega toevallig een nieuw stikmachien met allerlei leuke dingen zoals alfabetjes en siersteken en dit is één van de vele resultaten:
Merci Riet voor de labels! Zo heb ik ineens ook een nieuwe profielfoto en een label voor mijn blog.
Et voilà, de kop is eraf!
Het voelt een beetje raar om iets te schrijven waarvan je niet eens weet of het wel ooit gelezen gaat worden, maar ik heb ondertussen zoveel mensen beloofd dat ik dringend werk ga maken van mijn eigen blog om mijn creaties te tonen en zie hier, vandaag is het eindelijk dan zo ver. Pernel heeft een plaatsje in blogland.
Het begon allemaal hiermee: Georgette en Yvette, 2 kippen, die in september 2008 vriendjes werden met 2 kleine jongens. Georgette vond een thuis bij Sander, Yvette werd geadopteerd door Mats.
Het bleef niet bij deze twee dames. Het kippenhok vulde zich stilaan, zodat momenteel nummer 11 op komst is. Over dit kippenhok bericht ik later meer.
Bij 2 kippen kan je nog van een los projectje spreken, maar na kip 5 steekt de nood naar een merknaam de kop op. Na overleg met een collega was Pernel geboren. Koopt die collega toevallig een nieuw stikmachien met allerlei leuke dingen zoals alfabetjes en siersteken en dit is één van de vele resultaten:
Merci Riet voor de labels! Zo heb ik ineens ook een nieuwe profielfoto en een label voor mijn blog.
Et voilà, de kop is eraf!
Abonneren op:
Posts (Atom)